Dat is een aanname

Chris van Meer blikt terug op het moment vóór en ná zijn overstap naar AT Computing.

Dat is wat mijn vader vroeger altijd zei. Misschien was dit wel het moment wat hij bedoelde. Op dat moment zat ik al bijna 10 jaar op dezelfde stek als netwerkbeheerder en inmiddels bijna 25 jaar in het IT-vak. In eigenlijk al mijn rollen die ik in mijn carrière heb vervuld was er altijd wel een rode draad die ik er zelf doorheen heb geweven: Linux. Maar dan altijd wel ondergeschikt aan mijn reguliere werkzaamheden.

Dat is de gedachte die in mij opkwam. Nu zit ik op LinkedIn en ik was eigenlijk niet eens aan het zoeken, maar toen zag ik een post met daarin alleen een base64 encoded string en het eerste wat ik dacht was "hé, iemand spreekt mijn taal". Natuurlijk ben ik het gaan decoden. Het bleek een vacaturetekst te zijn vanuit AT Computing. AT Computing...AT Computing, die naam komt me zo bekend voor...

Die naam kwam toen in mij op. In mijn tijd als systeem- / netwerkbeheerder bij het Canisius-Wilhelmina Ziekenhuis in Nijmegen werkte ik samen met Ton, waarna Ton naar AT Computing is gegaan. Twintig jaar later, eigenlijk zonder contact en dan valt er opeens een vacature vanuit AT Computing op mijn digitale deurmat, waarbij ik én Linux kan doen én eventueel zou kunnen combineren met training ontwikkelen / geven én ik heb de kans om weer samen te werken met een oud collega. Maar...

Dat is een eindje van mij vandaan. AT Computing zit in Velp, maar ik woon al geruim 10 jaar in het plaatsje Marum, dicht bij Groningen. Balen! Dus ik in een base64 encoded bericht geantwoord dat ik wel interesse heb, maar dat ik vast te ver weg woon. Niet veel later kreeg ik wederom een base64 encoded bericht terug dat de afstand geen probleem is.

Niet lang daarna heb ik een eerste gesprek gehad met Dennis Kruyt. Was een prima gesprek en zelfs na redelijk wat doorgevraagd te hebben was er niets wat mij tegen stond. Het gesprek afgesloten met een tevreden gevoel aan beide kanten. Daarna kreeg ik een uitnodiging voor een gesprek met Marcel Kornegoor. Binnen twee minuten had ik al een SYN SYN-ACK ACK gevoel. Het klikte en we hadden een prettig gesprek waarbij er eigenlijk nog steeds niets was wat mij tegenstond of mij deed twijfelen.

Om die vraag te beantwoorden werd er een derde gesprek gepland waarin we de arbeidsvoorwaarden gingen bespreken. Qua voorwaarden dikke prima, geen enkel iets waarvan mijn wenkbrauwen gingen fronsen. Voor mij was het de eerste keer dat ik met een leaseauto te maken kreeg dus heb ik gevraagd om een pro forma berekening. Maar eigenlijk was het voor mij eigenlijk wel duidelijk: [[ $proforma -ge $current ]] && return 0 || return 1

Vooral als je ergens nieuwsgierig naar bent. Toen eenmaal de pro forma binnen was met daarbij een concept arbeidsovereenkomst, was het binnen 2 minuten gedaan; ik keek naar mijn vrouw waarop zij vroeg "En? Ga je het doen?", waarop ik antwoordde met "Ik denk het wel". Ik pakte de telefoon en toen ik Marcel aan de telefoon had heb ik de woorden "Ja, ik wil" geuit en daar ontstond het werkhuwelijk.

Maar ik kan met alle eerlijkheid zeggen: na meer dan een jaar ben ik nog steeds blij met mijn overstap. Het grappige is, toen ik binnenkwam gaf ik aan dat ik van de drie hoofdtakken (consultancy, detachering en training) wel het meest oren had naar het detacheringsdeel met het liefst een opdracht voor langere tijd omdat ik altijd wel wat tijd nodig heb om te aarden binnen een club. En training geven? Nou dat is niet echt aan mij besteed was mijn gedachte...

Dat blijkt maar weer, want een jaar later combineer ik consultancy met het ontwikkelen en verzorgen van workshops, presentaties en trainingen. In mijn geval allemaal over mijn specialisme: de tools van HashiCorp. Ik heb deze stap kunnen zetten doordat AT Computing mij de flexibiliteit biedt om mijzelf te ontwikkelen zonder mijn daadwerkelijke groeirichting te bepalen, maar me wel te ondersteunen en te begeleiden.

Dat laatste is voor mij niet aan de orde: ik heb mijn plek gevonden.